Siostry Maryi Niepokalanej

MISJONARKI KLARETYNKI

Powołane aby iść śladami Chrystusa naszego Dobra
czcigodna Maria Antonia París
Łączą działanie z kontemplacją
czcigodna Maria Antonia París
Na wzór Niepokalanej walczą ze złem w jakiejkolwiek formie
Konstytucje nr 9
Tworzą jedną rodzinę
czcigodna Maria Antonia París
Powołane aby czynić innym łatwą drogę do Boga
czcigodna Maria Antonia París
Przyczyniają się do odnowy Kościoła
czcigodna Maria Antonia París
Previous slide
Next slide

"Na wzór Apostołów głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, by Bóg był znany i kochany
przez wszystkich ludzi."

Maria Antonia París i św. Antoni Maria Klaret

Aktualności

Wyzwanie FIT 40.

Bardzo dbamy o zdrowie. O właściwe odżywianie, ruch, ćwiczenia fizyczne. Baseny, fitnessy, siłownie, itp. To bardzo dobrze. Dbałość o własne ciało i własne zdrowie są

Czytaj więcej »

Założyciele

Maria Antonia París

Maria Antonia París urodziła się w Vallmoll w 1813 roku. W 1841 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Maryi, gdzie pozostała przez dziewięć lat. To właśnie w tym czasie poczuła charyzmatyczne natchnienie do założenia nowego zakonu, opartego na ubóstwie i wierności Ewangelii, na wzór pierwszych apostołów. Z pomocą Antonio María Clareta, arcybiskupa Kuby, skrystalizowała to wezwanie i inspirację w nowym zgromadzeniu, które narodziło się w 1855 r. w Santiago de Cuba, gdzie pierwsza założona wspólnota miała zajmować się potrzebami edukacji kobiet i podnosić ich status w ówczesnym społeczeństwie kubańskim.

W 1859 r. Antonia powróciła do Hiszpanii i założyła pierwsze wspólnoty w Tremp (Lérida), Reus (Tarragona), Carcagente (Walencja) i Vélez-Rubio (Almería).

Zmarła 17 stycznia 1885 roku w otoczeniu sióstr ze wspólnoty w Reus, gdzie jej ciało spoczywa w krypcie kościoła.

Jan Paweł II ogłosił heroiczność jej cnót 23 grudnia 1993 r. i od tego czasu jest uznawana za czcigodną.

Święty Antoni Maria Klaret

Antoni Maria Klaret urodził się w Sallent (Barcelona) w Wigilię 1807 roku, w chrześcijańskiej rodzinie zajmującej się tkactwem. W wieku dwunastu lat jego ojciec zatrudnił go przy rodzinnym krośnie, a później wysłał do Barcelony, aby doskonalił swoje umiejętności w dziedzinie włókiennictwa. Jednak w wieku 22 lat porzucił studia, by wstąpić do seminarium duchownego w Vi. Po przyjęciu święceń kapłańskich został wysłany jako misjonarz apostolski, aby głosić kazania w Katalonii i na całym Półwyspie Apenińskim. Na szczególną uwagę zasługuje jego działalność duszpasterska na Wyspach Kanaryjskich, gdzie do dziś jest pamiętany i czczony.

16 lipca 1849 r. założył w seminarium w Vic Zgromadzenie Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca Maryi. Kilka dni później został poinformowany o nominacji na arcybiskupa Kuby. Wkrótce potem osiedlił się na wyspie i przez lata pobytu prowadził aktywną działalność duszpasterską. Wraz z M. Antonią París założył 25 sierpnia 1855 r. Religiosas de María Inmaculada Misioneras Claretianas.

Po mianowaniu go spowiednikiem Izabeli II w 1857 r. powrócił do Madrytu, skąd w 1868 r. uciekł na wygnanie do Francji. Uczestniczył w Soborze Watykańskim I i zmarł w Fontfroide (Francja) 24 października 1870 roku.

Został kanonizowany przez Piusa XII w 1950 roku, a jego szczątki spoczywają obecnie w Vic.

Głoszenie Słowa wymaga od nas głębokiego przeżywania naszej konsekracji.
Im bardziej intymnie zjednoczymy się z Chrystusem i z ludem, który ewangelizujemy,
tym bardziej owocne będzie nasze apostolstwo.

(Konstytucje, 63)